ท่ามกลางการกระทบ

สำหรับนักปฏิบัติ ยามเมื่อกระทบกับการกระทำที่ทำให้เราไม่พอใจ แล้วเรายังหวั่นไหว ขุ่นเคือง หรือพยายามเปลี่ยนแปลงผู้อื่น
นั่นหมายความว่า เราขาดโพธิจิต ขาดสมาธิ และขาดวิปัสสนา

ผู้ที่เจริญโพธิจิตจะยอมรับได้ทุกสถานการณ์ ด้วยความเมตตา เห็นอกเห็นใจ และความปล่อยวาง

ผู้ที่เจริญสมาธิ แม้จะถูกรบกวนมากแค่ไหน ก็ต้องฝึกตนให้สงบอยู่ได้

ผู้ที่เจริญวิปัสสนา ย่อมรู้จักเรียนรู้จิตของตัวเองที่หวั่นไหวไปท่ามกลางอารมณ์ต่างๆ

นี่ล้วนเป็นเหตุให้เกิดกำลังจิตและปัญญาที่เข้มแข็ง

นี่คือหนทางที่เราต้องดำเนินท่ามกลางการกระทบ

การกระทบจึงเป็นโอกาสสำคัญที่เราจะได้พัฒนาตนให้แกร่งยิ่งขึ้น

มันคือ ปัจจุบันธรรมที่เราต้องเรียนรู้ เรียนรู้ตัวตนของเราที่ปรากฏให้แจ่มแจ้ง เพื่อละวางตัวตนของเรานั้นเสีย