อยู่กับโลกโดยไม่ทุกข์กับโลก

จริงๆแล้ว สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงสอน มิได้ห่างไกลหลุดโลก จนโลกเอื้อมไม่ถึง
จนกลายเป็นสิ่งที่พวกเรามักจะคิดว่า มันคนละทางกับโลก ใครจะปฏิบัติต้องทิ้งโลก เพื่อไปสู่นิพพาน

แต่ความจริงแล้ว นิพพานมันก็อยู่ท่ามกลางสังสารวัฏนี่ล่ะ โลก กะ ธรรม มันก็ของคู่กัน

เมื่อเราดำเนินตามคำสอนของพระพุทธองค์ จนถึงที่สุด เราจะกลายเป็น

ผู้พ้นจากทุกข์ทั้งปวงในโลก อยู่กับโลกโดยไม่ทุกข์กับโลก และเป็นประโยชน์สูงสุดแก่โลก แก่ผู้อื่น และแก่ตนเอง

ประโยชน์ คือ พ้นทุกข์ ช่วยผู้อื่นให้พ้นทุกข์ ช่วยโลกให้พ้นทุกข์ และตนก็พ้นทุกข์

พ้นทุกข์ไม่ใช่ หนีห่าง หรือหลบหนีทุกข์ได้สำเร็จ แบบทุกข์อยู่ทางเราอยู่ทาง

พ้นทุกข์เพราะสติสมาธิปัญญามันสมบูรณ์ เห็นแจ้งในความจริงอันเป็นมายาของโลก จนไม่หลงยึดติดสิ่งใดๆในโลกทั้งสาม

ซึ่งแน่นอน ระหว่างเส้นทางในการดำเนินไปสู่ความสมบูรณ์เช่นนั้น ก็ย่อมต้องอาศัยเหตุปัจจัย ทั้งเหตุปัจจัยภายในและภายนอก

ทั้งสติ สมาธิ ปัญญา ศรัทธา ความเพียร ทั้ง ทาน ศีล ขันติ

ทั้งวิเวก สันโดษ มักน้อย ทั้ง กตัญญู ซื่อสัตย์ และเมตตา

ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ คือเหตุปัจจัย อันเป็นประโยชน์ ที่จะนำพาไปสู่ความพ้นทุกข์

แต่ที่สำคัญ แม้ว่าเรายังพัฒนาไม่ถึงเป้าหมายอันสูงสุด
เหตุปัจจัยต่างๆเหล่านี้ ก็จะเป็นประโยชน์แก่เราและผู้อื่น ในการดำรงตนอยู่ในโลกไปพร้อมกันด้วย

นั่นจึงเรียกว่า สิ่งทั้งหลายที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ดีแล้วนั้น ล้วนให้คุณทั้งนั้นเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด