ความเครียดของคนมักเกิดจากการหลงยึดติดในความหมายแห่งความเป็นคู่
ติดดี-ไม่ดี ถูก-ผิด ได้-เสีย เก่ง-ไม่เก่ง ฉลาด-โง่ ฯลฯ นักปฏิบัติควรพิจารณาให้เห็นถึงความไร้แก่นสารของมันให้มาก
หากจิตยอมรับได้ว่ามันเป็นแค่เพียงสมมุติ ลดความทะยานอยากไปในมันได้ จิตก็จะผ่อนคลายลง
เจ็บป่วย-สบายกาย, งานวุ่น-งานสบาย, ปัญหาเยอะ-ราบรื่นไม่มีปัญหา, สุข-ทุกข์
มันล้วนเป็นเรื่องที่เราคิดปรุงแต่ง ต่อเติมคุณค่าความหมายลงไปใน กระแสแห่งความว่างเปล่าตามธรรมชาติที่มีอยู่แล้วของมันเอง ทั้งนั้น
คุณค่าความหมายทั้งหลาย โลกเขาสมมุติปรุงแต่งขึ้นเพื่อประโยชน์ แต่คนเรากลับไม่รู้จักใช้มันให้เป็นประโยชน์ หลงยึดมั่นถือมั่นมันอย่างจริงจัง จนก่อทุกข์ก่อโทษเบียดเบียนตนและผู้อื่น
จงรู้จักใช้โอกาสและสถาณการณ์ทั้งหลายเพื่อการฝึกตนให้เข้มแข็ง
จงมองให้เห็นสิว่า มันไม่ได้มีคุณค่าความหมายที่แท้จริงหรอก จิตเราปรุงแต่งมันขึ้นมาเองทั้งสิ้น
หยุดการแต่งเติมคุณค่า แล้วเผชิญกับทุกๆสถานการณ์ด้วยจิตที่ราบเรียบ สม่ำเสมอเท่าเทียมกัน เรียนรู้มัน นำมันมาเป็นแบบฝึกหัด พัฒนาตน deal กับมันให้เกิดประโยชน์สูงสุดทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น
แล้วทุกๆอย่างที่เข้ามาในชีวิต จะกลายเป็นสิ่งล้ำค่า เป็นบันไดไปสู่ความรู้แจ้งหลุดพ้นอันสูงสุด เป็นประตูสู่พุทธภาวะ
Comments are closed