ก้าวต่อไปเราลองสำรวจตรวจสอบตัวเราเองว่า ยามเมื่อเรากระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เรารู้เท่าทันความพอใจไม่พอใจที่เกิดขึ้น และสงบใจวางเฉยกับมันได้ หรือว่า เราดิ้นรนไปกับมัน เช่น ไม่อาจหักห้ามใจได้ที่จะเอามันมาไว้,[…]
การภาวนามันเริ่มที่ การมองตน สำรวจตน เข้าใจตน แก้ไขปรับปรุงตน ด้วยตัวเธอเอง แล้วเธอถึงจะสามารถพ้นจากความยึดติดในความเป็นตัวตนได้ นี่ล่ะ! คือปากทางแห่งความพ้นทุกข์