ขอคำแนะนำที่จะทำให้ที่ทำงานเป็นที่ปฏิบัติธรรม
จริงๆแล้ว หากเรามีสติที่จะรักษาใจของเรา ไม่ให้ไหลไปตามอำนาจความพอใจไม่พอใจได้ เราจะอยู่ที่ไหน มันก็จะเป็นที่ปฏิบัติของเรา แต่ปัญหาคือ มันทำไม่ค่อยได้ หรือได้เป็นบางครั้ง แล้วก็หายไปนาน กว่าจะกลับมารู้อีกที ก็ไหลไปอุปกิเลสแล้ว หรืออาจเลยไปใส่คนนู้นคนนี้เข้าไปแล้ว
ดังนั้น มันจึงต้องมีการสร้างเหตุปัจจัยที่จะเกื้อกูลให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ คือ
- เริ่มวันใหม่ด้วยใจที่สงบ ตื่นรู้ (คือควรทำสมถะให้จิตสงบเย็น ตั้งสติอยู่กับการรู้เท่าทันกายจิต) และตั้งใจกับตนเองที่จะระวังรักษาใจของเราไปทั้งวัน
- พิจารณาให้เห็นถึงคุณค่าของความรักความเมตตา และตั้งใจที่จะปฏิบัติกับทุกคนที่เราพบด้วยความรู้สึกเช่นนั้น
- พยายามรักษาสติ ให้รู้เท่าทันกายและใจของเราไปทั้งวัน หากรู้ว่าเผลอไปแล้ว ก็อย่าเกลียดตนเอง แค่เริ่มต้นใหม่ต่อไป
- ควรทำใจให้สงบ ผ่อนคลาย ปล่อยวางความคิดวุ่นๆทั้งหลายอย่างน้อย 5-10 นาที ในระหว่างวัน อยู่เป็นประจำ ประมาณ 2-3 ช่วง เพื่อjuneจิตให้กลับมาอยู่ที่ฐานดังเดิม
- เมื่อต้องสัมพันธ์กับใคร พยายามตระหนักที่จะปฏิบัติกับเขาด้วยความรักความเมตตา แม้กับคนที่เราเกลียดหรือเกลียดเรา
- หากมีการหลุดของอารมณ์ไปตามความพอใจไม่พอใจ เมื่อรู้ตัว ก็ให้ตั้งหลักให้ดี รักษาใจไว้ให้ได้ เมื่อมันผ่านไปหรือใจสงบดีแล้ว ให้เอาเรื่องนั้นมาพิจารณา หาว่าเราหลงยึดอะไรจึงเป็นเช่นนั้น แล้วพิจารณาต่อให้ได้ว่ามันยึดไม่ได้อย่างไร
- ยามเย็นควรนั่งสมาธิ ทำใจให้สงบ แล้วทบทวนข้อผิดพลาดอื่นๆของเรา และหาหนทางแก้ไข สอนตนเองไว้
- เมื่อเสร็จสิ้น ให้ทิ้งทุกอย่างไม่ต้องเก็บอะไรไว้ ทั้งความผิดพลาดและความรู้ทั้งหลายที่ได้เรียนรู้มาตลอดทั้งวัน
- เข้านอนด้วยจิตที่ว่าง ไม่ต้องให้ความแบ่งแยกแตกต่างระหว่างความดี ความไม่ดี ความถูกความผิดอะไรอีก
ค่อยๆทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จิตจะค่อยๆปรับตัวตื่นขึ้นเองไปทีละน้อย
จงจำไว้ว่า ให้ใจเย็นๆ ทำไปเรื่อยๆ ด้วยความใส่ใจ แล้วมันจะสืบเนื่องเองโดยไม่รู้ตัว
เอาย่อๆแค่นี้ก่อนนะ
เจริญธรรม
อาจารย์หมอ
Comments are closed