ผึ้งสามารถดอมดมและดูดน้ำหวานจากดอกไม้ ในขณะเดียวกันก็ช่วยผสมเกสรและขยายพันธ์ให้ต้นไม้นั้นต่อไป ฉันใด ผู้รู้ทั้งหลายก็เป็นอยู่ในโลกนี้ฉันนั้น แต่ทำไมผู้เขลาจึงกลับทำในสิ่งตรงกันข้าม เมื่อเราสามารถรับรู้เข้าใจทุกสิ่งได้ตามเป็นจริง ทั้งสมมุติและปรมัตถ์ สอดคล้องกับมันได้อย่างธรรมชาติ เมื่อนั้นเราจะเป็นดังเช่นผึ้ง ขอให้เจริญในธรรมและทำประโยชน์ให้โลกเถิด
คนเราเวลารับรู้อะไร จะเต็มไปด้วยเรื่องราว คุณค่าและความหมายที่ตนตอกย้ำไว้ในอดีตมากมาย ออกมาป้ายสีเติมแต่งการรับรู้นั้น จนตนไม่สามารถเข้าใจสิ่งนั้นได้ตามที่มันกำลังเป็นอยู่จริงๆ แล้วเราก็ยึดมันซ้ำเข้าไปอีก มันก็มีแต่หลงซ้อนหลง ทุกข์ทับถมอยู่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะเห็นโลกตามเป็นจริงได้ จงหมั่นฝึกที่จะปล่อยให้การรับรู้ของเราเป็นของมันเองตามธรรมชาติ ละวางคุณค่าความหมายทั้งหลายที่ปรากฎ ไม่ต้องหาบทสรุปใดๆ[…]