ยิ่งคิดยิ่งไม่รู้

ถาม:

จากที่ทอจ.กล่าวมา การมองเป็นข้อๆนี้จะทำให้หลุดไปใช้สมองไหมคะ​ ตอนนั่งเหมือนสมองหยุดคิดแต่เห็นด้วยจิต​ ผ่อนคลายมาก

ตอบ:

แรกๆอาจมีการคิดบ้างเพราะเป็นการสอบถามตัวเองเพื่อดู เพื่อพิจารณา
ต่อไปเมื่อเห็นจนชำนาญ ก็จะมิได้ใช้การคิดอีกต่อไป

มันจึงเป็นขั้นของการพิจารณาความจริงเพื่อเจริญปัญญา เพื่อเป็นพื้นฐานตัดความหลงต่อไป

หากข้ามขั้นนี้ มันจะกระโดดไปเอาสัญญา(ความรู้ที่จดจำจากการฟัง)และเข้าไปสงบโดยขาดปัญญา(แต่กิเลสจะหลอกว่ามันคือปัญญา) เลยกลายเป็นแค่สมถะ ไม่สามารถพ้นทุกข์ได้จริง

การเห็นด้วยจิต สมองหยุดคิด เป็นเพียงสติ เป็นสมถะซึ่งขาดปัญญาอันละเอียด จะสงบสบาย แต่ยังเป็นแดนเกิด เป็นที่เกาะ

การจะหลุดพ้นได้ ต้องเกิดปัญญาเห็นแจ้งในธรรมชาติอันแท้จริงของปรากฏการณ์

อีกจุดสำคัญคือ ต้องดูไปบนความสงบ ไม่ใช่การคิดพิจารณาด้วยเหตุผลยืดยาวอะไรอันเป็นการใช้สมอง

มันจึงดำเนินไปบนการรู้ที่สงบ และตื่นตัว เป็นการรู้แจ้งตามที่มันเป็น

ยิ่งคิดยิ่งไม่รู้ มันต้องหยุดคิดจึงจะรู้ มันไม่ได้อาศัยการคิด แต่ก็ต้องอาศัยความคิด