จงจำไว้ว่า
ไม่ว่าเธอจะรู้ธรรมระดับไหน แจ้งชัดเท่าใด ก้าวต่อไปก็คือ
เธอจะต้องนำธรรมนั้นมาภาวนา มาจัดการกับกิเลส เพื่อให้จิตเป็นอิสระจากกิเลสนั้นๆ ไปตามลำดับขั้น
แม้เธอแจ้งชัดว่า ความเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดา เธอก็ต้องดูสิว่า จิตเธอหวั่นไหวไปกับความเจ็บป่วยหรือไม่
แม้เธอแจ้งชัดได้ว่า ขันธ์ห้านั้นไม่ใช่เรา มันก็ต้องดูสิว่า ยามประสบกับปรากฏการณ์ต่างๆ เธอยังคงหลงหมายมั่นโดยความเป็นเรารึเปล่า
หรือแม้เธอจะละเอียดลุ่มลึกจนแจ้งชัดในจิตเดิมแท้ เธอก็ต้องดูสิว่า ในทุกๆการรับรู้ เธอเห็นปรากฏการณ์ จิต และความว่างเป็นหนึ่งเดียวกันรึเปล่า
หากธรรมที่เธอรู้นั้นมันยังไม่เกิดผล เปลี่ยนแปลงตัวเธอ จากความหลงตามอำนาจกิเลส ไปสู่ความอิสระจากกิเลสนั้นได้
นั่นย่อมยังไม่ใช่ความรู้แจ้งหลุดพ้น
Comments are closed