ภพภูมิของนักปฏิบัติ

ภพภูมิของนักปฏิบัติ

ในการปฏิบัติไม่ว่าขั้นตอนใด หากยังประกอบด้วยทิฐิทั้งสาม ก็ยังเป็นกรรม
แม้จะเป็นกุศลกรรม แต่ก็เป็นแดนเกิดให้นักปฏิบัติผู้นั้น วนเวียนไปสู่ทุกข์ได้ในที่สุด

หากติดคาอยู่ในระดับทาน ก็จะเป็นมนุษย์ผู้มีจิตใจดีงาม
หากติดคาอยู่ในศีล ก็จะเป็นเทวดา
หากติดคาอยู่ในภาวนาก็จะไปเป็นพรหม

ดังนั้น เราจึงจำเป็นต้องฉลาดและแยบคายในการเจริญกุศล

หากไม่ประกอบกุศล เราก็จะไม่มีเหตุปัจจัยที่เพียงพอ ต่อการหลุดพ้น
แต่หากเจริญกุศลแล้วหลงติดจมยึดมั่นถือมั่นอยู่ในกุศลนั้น ก็มิอาจหลุดพ้นจากทุกข์ไปได้

ซึ่งการจะไม่ยึดมั่นเช่นนั้นได้ เราจำเป็นจะต้องเจริญสติปัฏฐานทั้งสี่ให้สมบูรณ์
รู้เท่าทันทิฐิทั้งสามยามเมื่อมันปรากฏ
มีปัญญาตัด ละวางมันได้โดยอัตโนมัติ
แล้วกุศลทั้งหลายที่เราเจริญ จะยังประโยชน์ได้อย่างสมบูรณ์